srúbiti
srúbiti (što) svrš. 〈prez. srẉbīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. srẉbljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| srubiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | srubim |
| 2. | srubiš |
| 3. | srubi |
| množina | |
| 1. | srubimo |
| 2. | srubite |
| 3. | srube |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | srubit ću |
| 2. | srubit ćeš |
| 3. | srubit će |
| množina | |
| 1. | srubit ćemo |
| 2. | srubit ćete |
| 3. | srubit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | srubih |
| 2. | srubi |
| 3. | srubi |
| množina | |
| 1. | srubismo |
| 2. | srubiste |
| 3. | srubiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | srubio sam |
| 2. | srubio si |
| 3. | srubio je |
| množina | |
| 1. | srubili smo |
| 2. | srubili ste |
| 3. | srubili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam srubio |
| 2. | bio si srubio |
| 3. | bio je srubio |
| množina | |
| 1. | bili smo srubili |
| 2. | bili ste srubili |
| 3. | bili su srubili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | srubi |
| množina | |
| 1. | srubimo |
| 2. | srubite |
| glagolski prilog prošli | |
| srubivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| srubio, srubila, srubilo | |
| srubili, srubile, srubila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| srubljen, srubljena, srubljeno | |
| srubljeni, srubljene, srubljena | |
Definicija
ekspr.
| 1. | odrubiti, odrezati, odsjeći |
| 2. | uništiti, slistiti [srubiti neprijatelja; srubiti protivnika] |
