žútjeti
žútjeti nesvrš. 〈prez. žútīm, pril. sad. žútēći, gl. im. žúćēnje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
žutjeti | |
prezent | |
jednina | |
1. | žutim |
2. | žutiš |
3. | žuti |
množina | |
1. | žutimo |
2. | žutite |
3. | žute |
futur | |
jednina | |
1. | žutjet ću |
2. | žutjet ćeš |
3. | žutjet će |
množina | |
1. | žutjet ćemo |
2. | žutjet ćete |
3. | žutjet će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | žućah |
2. | žućaše |
3. | žućaše |
množina | |
1. | žućasmo |
2. | žućaste |
3. | žućahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | žutio sam |
2. | žutio si |
3. | žutio je |
množina | |
1. | žutjeli smo |
2. | žutjeli ste |
3. | žutjeli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam žutio |
2. | bio si žutio |
3. | bio je žutio |
množina | |
1. | bili smo žutjeli |
2. | bili ste žutjeli |
3. | bili su žutjeli |
imperativ | |
jednina | |
2. | žuti |
množina | |
1. | žutimo |
2. | žutite |
glagolski prilog sadašnji | |
žuteći | |
glagolski pridjev aktivni | |
žutio, žutjela, žutjelo | |
žutjeli, žutjele, žutjela |
1. | () postajati žut |
2. | (se) biti žut, isticati se žutom bojom |