lȁknuti
lȁknuti (komu) (bezlični gl.) svrš. 〈prez. lȁknē, pril. pr. -ūvši〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
laknuti | |
prezent | |
jednina | |
1. | laknem |
2. | lakneš |
3. | lakne |
množina | |
1. | laknemo |
2. | laknete |
3. | laknu |
futur | |
jednina | |
1. | laknut ću |
2. | laknut ćeš |
3. | laknut će |
množina | |
1. | laknut ćemo |
2. | laknut ćete |
3. | laknut će |
aorist | |
jednina | |
1. | laknuh |
2. | laknu |
3. | laknu |
množina | |
1. | laknusmo |
2. | laknuste |
3. | laknuše |
perfekt | |
jednina | |
1. | laknuo sam |
2. | laknuo si |
3. | laknuo je |
množina | |
1. | laknuli smo |
2. | laknuli ste |
3. | laknuli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam laknuo |
2. | bio si laknuo |
3. | bio je laknuo |
množina | |
1. | bili smo laknuli |
2. | bili ste laknuli |
3. | bili su laknuli |
imperativ | |
jednina | |
2. | lakni |
množina | |
1. | laknimo |
2. | laknite |
glagolski prilog prošli | |
laknuvši | |
glagolski pridjev aktivni | |
laknuo, laknula, laknulo | |
laknuli, laknule, laknula |