imponírati
imponírati (, komu, čemu) dv. 〈prez. impònīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| imponirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | imponiram |
| 2. | imponiraš |
| 3. | imponira |
| množina | |
| 1. | imponiramo |
| 2. | imponirate |
| 3. | imponiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | imponirat ću |
| 2. | imponirat ćeš |
| 3. | imponirat će |
| množina | |
| 1. | imponirat ćemo |
| 2. | imponirat ćete |
| 3. | imponirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | imponirah |
| 2. | imponiraše |
| 3. | imponiraše |
| množina | |
| 1. | imponirasmo |
| 2. | imponiraste |
| 3. | imponirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | imponirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | imponirao sam |
| 2. | imponirao si |
| 3. | imponirao je |
| množina | |
| 1. | imponirali smo |
| 2. | imponirali ste |
| 3. | imponirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam imponirao |
| 2. | bio si imponirao |
| 3. | bio je imponirao |
| množina | |
| 1. | bili smo imponirali |
| 2. | bili ste imponirali |
| 3. | bili su imponirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | imponiraj |
| množina | |
| 1. | imponirajmo |
| 2. | imponirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| imponirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| imponiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| imponirao, imponirala, imponiralo | |
| imponirali, imponirale, imponirala | |
Definicija
| 1. | uliti/ulijevati ili pribaviti/pribavljati poštovanje, izazvati/izazivati divljenje, dojmiti/doimati (se) [imponirati ozbiljnošću] |
| 2. | djelovati uzvišeno, dostojanstveno |
Etimologija
✧ njem. imponieren ← lat. imponere: staviti iznad, nametnuti
