isprèpletati
isprèpletati (što) nesvrš. 〈prez. -ećēm, pril. sad. -ećūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| isprepletati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ispreplećem |
| 2. | ispreplećeš |
| 3. | isprepleće |
| množina | |
| 1. | ispreplećemo |
| 2. | ispreplećete |
| 3. | isprepleću |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | isprepletat ću |
| 2. | isprepletat ćeš |
| 3. | isprepletat će |
| množina | |
| 1. | isprepletat ćemo |
| 2. | isprepletat ćete |
| 3. | isprepletat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | isprepletah |
| 2. | isprepletaše |
| 3. | isprepletaše |
| množina | |
| 1. | isprepletasmo |
| 2. | isprepletaste |
| 3. | isprepletahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | isprepletao sam |
| 2. | isprepletao si |
| 3. | isprepletao je |
| množina | |
| 1. | isprepletali smo |
| 2. | isprepletali ste |
| 3. | isprepletali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam isprepletao |
| 2. | bio si isprepletao |
| 3. | bio je isprepletao |
| množina | |
| 1. | bili smo isprepletali |
| 2. | bili ste isprepletali |
| 3. | bili su isprepletali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | isprepleći |
| množina | |
| 1. | ispreplećimo |
| 2. | ispreplećite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ispreplećući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| isprepletao, isprepletala, isprepletalo | |
| isprepletali, isprepletale, isprepletala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| isprepletan, isprepletana, isprepletano | |
| isprepletani, isprepletane, isprepletana | |
Etimologija
✧ vidi isprèplesti
