isforsírati
isforsírati (što, koga) svrš. 〈prez. isfòrsīrām, pril. pr. -āvši, prid. trp. isfòrsīrān〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
isforsirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | isforsiram |
2. | isforsiraš |
3. | isforsira |
množina | |
1. | isforsiramo |
2. | isforsirate |
3. | isforsiraju |
futur | |
jednina | |
1. | isforsirat ću |
2. | isforsirat ćeš |
3. | isforsirat će |
množina | |
1. | isforsirat ćemo |
2. | isforsirat ćete |
3. | isforsirat će |
aorist | |
jednina | |
1. | isforsirah |
2. | isforsira |
3. | isforsira |
množina | |
1. | isforsirasmo |
2. | isforsiraste |
3. | isforsiraše |
perfekt | |
jednina | |
1. | isforsirao sam |
2. | isforsirao si |
3. | isforsirao je |
množina | |
1. | isforsirali smo |
2. | isforsirali ste |
3. | isforsirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam isforsirao |
2. | bio si isforsirao |
3. | bio je isforsirao |
množina | |
1. | bili smo isforsirali |
2. | bili ste isforsirali |
3. | bili su isforsirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | isforsiraj |
množina | |
1. | isforsirajmo |
2. | isforsirajte |
glagolski prilog prošli | |
isforsiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
isforsirao, isforsirala, isforsiralo | |
isforsirali, isforsirale, isforsirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
isforsiran, isforsirana, isforsirano | |
isforsirani, isforsirane, isforsirana |