izvíjati se
izvíjati se nesvrš. 〈prez. ìzvījām se, pril. sad. -ajūći se, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izvijati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izvijam |
| 2. | izvijaš |
| 3. | izvija |
| množina | |
| 1. | izvijamo |
| 2. | izvijate |
| 3. | izvijaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izvijat ću |
| 2. | izvijat ćeš |
| 3. | izvijat će |
| množina | |
| 1. | izvijat ćemo |
| 2. | izvijat ćete |
| 3. | izvijat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvijah |
| 2. | izvijaše |
| 3. | izvijaše |
| množina | |
| 1. | izvijasmo |
| 2. | izvijaste |
| 3. | izvijahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvijao sam |
| 2. | izvijao si |
| 3. | izvijao je |
| množina | |
| 1. | izvijali smo |
| 2. | izvijali ste |
| 3. | izvijali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izvijao |
| 2. | bio si izvijao |
| 3. | bio je izvijao |
| množina | |
| 1. | bili smo izvijali |
| 2. | bili ste izvijali |
| 3. | bili su izvijali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izvijaj |
| množina | |
| 1. | izvijajmo |
| 2. | izvijajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| izvijajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izvijao, izvijala, izvijalo | |
| izvijali, izvijale, izvijala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izvijan, izvijana, izvijano | |
| izvijani, izvijane, izvijana | |
Etimologija
✧ iz- + v. viti
