jézditi
jézditi () nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. -dēći, gl. im. jéžđēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| jezditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | jezdim |
| 2. | jezdiš |
| 3. | jezdi |
| množina | |
| 1. | jezdimo |
| 2. | jezdite |
| 3. | jezde |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | jezdit ću |
| 2. | jezdit ćeš |
| 3. | jezdit će |
| množina | |
| 1. | jezdit ćemo |
| 2. | jezdit ćete |
| 3. | jezdit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ježđah |
| 2. | ježđaše |
| 3. | ježđaše |
| množina | |
| 1. | ježđasmo |
| 2. | ježđaste |
| 3. | ježđahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | jezdio sam |
| 2. | jezdio si |
| 3. | jezdio je |
| množina | |
| 1. | jezdili smo |
| 2. | jezdili ste |
| 3. | jezdili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam jezdio |
| 2. | bio si jezdio |
| 3. | bio je jezdio |
| množina | |
| 1. | bili smo jezdili |
| 2. | bili ste jezdili |
| 3. | bili su jezdili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | jezdi |
| množina | |
| 1. | jezdimo |
| 2. | jezdite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| jezdeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| jezdio, jezdila, jezdilo | |
| jezdili, jezdile, jezdila | |
Definicija
| 1. | ekspr. vrlo brzo jahati; galopirati |
| 2. | pren. brzo prolaziti; juriti |
Onomastika
♦ Jèzdimir m. os. ime (narodno, uglavnom pravosl.), zast.; hip.: Jéšo, Jèzdān
◊ pr.: Jézdić (Vrbovsko, Z Slavonija, Kordun), Jezdimírović (I Slavonija)
◊ pr.: Jézdić (Vrbovsko, Z Slavonija, Kordun), Jezdimírović (I Slavonija)
Etimologija
✧ prasl. * (j)ězditi (rus. ézdit', polj. jeździć)
