emanírati
emanírati dv. 〈prez. emànīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
emanirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | emaniram |
2. | emaniraš |
3. | emanira |
množina | |
1. | emaniramo |
2. | emanirate |
3. | emaniraju |
futur | |
jednina | |
1. | emanirat ću |
2. | emanirat ćeš |
3. | emanirat će |
množina | |
1. | emanirat ćemo |
2. | emanirat ćete |
3. | emanirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | emanirah |
2. | emaniraše |
3. | emaniraše |
množina | |
1. | emanirasmo |
2. | emaniraste |
3. | emanirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | emanirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | emanirao sam |
2. | emanirao si |
3. | emanirao je |
množina | |
1. | emanirali smo |
2. | emanirali ste |
3. | emanirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam emanirao |
2. | bio si emanirao |
3. | bio je emanirao |
množina | |
1. | bili smo emanirali |
2. | bili ste emanirali |
3. | bili su emanirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | emaniraj |
množina | |
1. | emanirajmo |
2. | emanirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
emanirajući | |
glagolski prilog prošli | |
emaniravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
emanirao, emanirala, emaniralo | |
emanirali, emanirale, emanirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
emaniran, emanirana, emanirano | |
emanirani, emanirane, emanirana |