egzaltírati
egzaltírati (koga, se) dv. 〈prez. egzàltīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
egzaltirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | egzaltiram |
2. | egzaltiraš |
3. | egzaltira |
množina | |
1. | egzaltiramo |
2. | egzaltirate |
3. | egzaltiraju |
futur | |
jednina | |
1. | egzaltirat ću |
2. | egzaltirat ćeš |
3. | egzaltirat će |
množina | |
1. | egzaltirat ćemo |
2. | egzaltirat ćete |
3. | egzaltirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | egzaltirah |
2. | egzaltiraše |
3. | egzaltiraše |
množina | |
1. | egzaltirasmo |
2. | egzaltiraste |
3. | egzaltirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | egzaltirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | egzaltirao sam |
2. | egzaltirao si |
3. | egzaltirao je |
množina | |
1. | egzaltirali smo |
2. | egzaltirali ste |
3. | egzaltirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam egzaltirao |
2. | bio si egzaltirao |
3. | bio je egzaltirao |
množina | |
1. | bili smo egzaltirali |
2. | bili ste egzaltirali |
3. | bili su egzaltirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | egzaltiraj |
množina | |
1. | egzaltirajmo |
2. | egzaltirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
egzaltirajući | |
glagolski prilog prošli | |
egzaltiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
egzaltirao, egzaltirala, egzaltiralo | |
egzaltirali, egzaltirale, egzaltirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
egzaltiran, egzaltirana, egzaltirano | |
egzaltirani, egzaltirane, egzaltirana |
1. | jako (po)hvaliti; slaviti |
2. | biti/bivati ispunjen ponosom, veseljem, biti uzbuđen, uznesen; izaz (i)vati egzaltaciju |