bùktjeti
bùktjeti () nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. -tēći, prid. rad. bùktio/bùktjela ž, gl. im. -tēnje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
buktjeti | |
prezent | |
jednina | |
1. | buktim |
2. | buktiš |
3. | bukti |
množina | |
1. | buktimo |
2. | buktite |
3. | bukte |
futur | |
jednina | |
1. | buktjet ću |
2. | buktjet ćeš |
3. | buktjet će |
množina | |
1. | buktjet ćemo |
2. | buktjet ćete |
3. | buktjet će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | bukćah |
2. | bukćaše |
3. | bukćaše |
množina | |
1. | bukćasmo |
2. | bukćaste |
3. | bukćahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | buktio sam |
2. | buktio si |
3. | buktio je |
množina | |
1. | buktjeli smo |
2. | buktjeli ste |
3. | buktjeli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam buktio |
2. | bio si buktio |
3. | bio je buktio |
množina | |
1. | bili smo buktjeli |
2. | bili ste buktjeli |
3. | bili su buktjeli |
imperativ | |
jednina | |
2. | bukti |
množina | |
1. | buktimo |
2. | buktite |
glagolski prilog sadašnji | |
bukteći | |
glagolski pridjev aktivni | |
buktio, buktjela, buktjelo | |
buktjeli, buktjele, buktjela |
1. | a. gorjeti jakim plamenom, biti u stanju razgorjelosti; buktati, plamtjeti b. biti u punom zamahu [rat bukti] |
2. | biti zažaren od visoke temperature |