kániti
kániti (što) nesvrš. 〈prez. kȃnīm, pril. sad. -nēći, gl. im. -njēnje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
kaniti | |
prezent | |
jednina | |
1. | kanim |
2. | kaniš |
3. | kani |
množina | |
1. | kanimo |
2. | kanite |
3. | kane |
futur | |
jednina | |
1. | kanit ću |
2. | kanit ćeš |
3. | kanit će |
množina | |
1. | kanit ćemo |
2. | kanit ćete |
3. | kanit će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | kanjah |
2. | kanjaše |
3. | kanjaše |
množina | |
1. | kanjasmo |
2. | kanjaste |
3. | kanjahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | kanio sam |
2. | kanio si |
3. | kanio je |
množina | |
1. | kanili smo |
2. | kanili ste |
3. | kanili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam kanio |
2. | bio si kanio |
3. | bio je kanio |
množina | |
1. | bili smo kanili |
2. | bili ste kanili |
3. | bili su kanili |
imperativ | |
jednina | |
2. | kani |
množina | |
1. | kanimo |
2. | kanite |
glagolski prilog sadašnji | |
kaneći | |
glagolski pridjev aktivni | |
kanio, kanila, kanilo | |
kanili, kanile, kanila |