kȅnjkati
kȅnjkati () nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
kenjkati | |
prezent | |
jednina | |
1. | kenjkam |
2. | kenjkaš |
3. | kenjka |
množina | |
1. | kenjkamo |
2. | kenjkate |
3. | kenjkaju |
futur | |
jednina | |
1. | kenjkat ću |
2. | kenjkat ćeš |
3. | kenjkat će |
množina | |
1. | kenjkat ćemo |
2. | kenjkat ćete |
3. | kenjkat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | kenjkah |
2. | kenjkaše |
3. | kenjkaše |
množina | |
1. | kenjkasmo |
2. | kenjkaste |
3. | kenjkahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | kenjkao sam |
2. | kenjkao si |
3. | kenjkao je |
množina | |
1. | kenjkali smo |
2. | kenjkali ste |
3. | kenjkali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam kenjkao |
2. | bio si kenjkao |
3. | bio je kenjkao |
množina | |
1. | bili smo kenjkali |
2. | bili ste kenjkali |
3. | bili su kenjkali |
imperativ | |
jednina | |
2. | kenjkaj |
množina | |
1. | kenjkajmo |
2. | kenjkajte |
glagolski prilog sadašnji | |
kenjkajući | |
glagolski pridjev aktivni | |
kenjkao, kenjkala, kenjkalo | |
kenjkali, kenjkale, kenjkala |