ozarívati
ozarívati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. ozàrujēm (se), pril. sad. ozàrujūći (se), gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ozarivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ozarujem |
| 2. | ozaruješ |
| 3. | ozaruje |
| množina | |
| 1. | ozarujemo |
| 2. | ozarujete |
| 3. | ozaruju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ozarivat ću |
| 2. | ozarivat ćeš |
| 3. | ozarivat će |
| množina | |
| 1. | ozarivat ćemo |
| 2. | ozarivat ćete |
| 3. | ozarivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozarivah |
| 2. | ozarivaše |
| 3. | ozarivaše |
| množina | |
| 1. | ozarivasmo |
| 2. | ozarivaste |
| 3. | ozarivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozarivao sam |
| 2. | ozarivao si |
| 3. | ozarivao je |
| množina | |
| 1. | ozarivali smo |
| 2. | ozarivali ste |
| 3. | ozarivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ozarivao |
| 2. | bio si ozarivao |
| 3. | bio je ozarivao |
| množina | |
| 1. | bili smo ozarivali |
| 2. | bili ste ozarivali |
| 3. | bili su ozarivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ozaruj |
| množina | |
| 1. | ozarujmo |
| 2. | ozarujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ozarujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ozarivao, ozarivala, ozarivalo | |
| ozarivali, ozarivale, ozarivala | |
Etimologija
✧ vidi ozáriti
