naréditi
naréditi (što, komu) svrš. 〈prez. nàrēdīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. nàrēđen, gl. im. naređénje〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| narediti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | naredim |
| 2. | narediš |
| 3. | naredi |
| množina | |
| 1. | naredimo |
| 2. | naredite |
| 3. | narede |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | naredit ću |
| 2. | naredit ćeš |
| 3. | naredit će |
| množina | |
| 1. | naredit ćemo |
| 2. | naredit ćete |
| 3. | naredit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | naredih |
| 2. | naredi |
| 3. | naredi |
| množina | |
| 1. | naredismo |
| 2. | narediste |
| 3. | narediše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | naredio sam |
| 2. | naredio si |
| 3. | naredio je |
| množina | |
| 1. | naredili smo |
| 2. | naredili ste |
| 3. | naredili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam naredio |
| 2. | bio si naredio |
| 3. | bio je naredio |
| množina | |
| 1. | bili smo naredili |
| 2. | bili ste naredili |
| 3. | bili su naredili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | naredi |
| množina | |
| 1. | naredimo |
| 2. | naredite |
| glagolski prilog prošli | |
| naredivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| naredio, naredila, naredilo | |
| naredili, naredile, naredila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| naređen, naređena, naređeno | |
| naređeni, naređene, naređena | |
Definicija
usmeno ili pismeno tražiti da se što izvrši ili primijeni; naložiti, zapovjediti
Etimologija
✧ vidi náredba
