ispitívati
ispitívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. ispìtujēm, pril. sad. -tujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ispitivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ispitujem |
| 2. | ispituješ |
| 3. | ispituje |
| množina | |
| 1. | ispitujemo |
| 2. | ispitujete |
| 3. | ispituju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ispitivat ću |
| 2. | ispitivat ćeš |
| 3. | ispitivat će |
| množina | |
| 1. | ispitivat ćemo |
| 2. | ispitivat ćete |
| 3. | ispitivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ispitivah |
| 2. | ispitivaše |
| 3. | ispitivaše |
| množina | |
| 1. | ispitivasmo |
| 2. | ispitivaste |
| 3. | ispitivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ispitivao sam |
| 2. | ispitivao si |
| 3. | ispitivao je |
| množina | |
| 1. | ispitivali smo |
| 2. | ispitivali ste |
| 3. | ispitivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ispitivao |
| 2. | bio si ispitivao |
| 3. | bio je ispitivao |
| množina | |
| 1. | bili smo ispitivali |
| 2. | bili ste ispitivali |
| 3. | bili su ispitivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ispituj |
| množina | |
| 1. | ispitujmo |
| 2. | ispitujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ispitujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ispitivao, ispitivala, ispitivalo | |
| ispitivali, ispitivale, ispitivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ispitivan, ispitivana, ispitivano | |
| ispitivani, ispitivane, ispitivana | |
Etimologija
✧ vidi ispítati
