ámenovati
ámenovati (što) dv. 〈prez. ámenujēm, pril. sad. ámenujūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| amenovati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | amenujem |
| 2. | amenuješ |
| 3. | amenuje |
| množina | |
| 1. | amenujemo |
| 2. | amenujete |
| 3. | amenuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | amenovat ću |
| 2. | amenovat ćeš |
| 3. | amenovat će |
| množina | |
| 1. | amenovat ćemo |
| 2. | amenovat ćete |
| 3. | amenovat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | amenovah |
| 2. | amenovaše |
| 3. | amenovaše |
| množina | |
| 1. | amenovasmo |
| 2. | amenovaste |
| 3. | amenovahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | amenovah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | amenovao sam |
| 2. | amenovao si |
| 3. | amenovao je |
| množina | |
| 1. | amenovali smo |
| 2. | amenovali ste |
| 3. | amenovali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam amenovao |
| 2. | bio si amenovao |
| 3. | bio je amenovao |
| množina | |
| 1. | bili smo amenovali |
| 2. | bili ste amenovali |
| 3. | bili su amenovali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | amenuj |
| množina | |
| 1. | amenujmo |
| 2. | amenujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| amenujući | |
| glagolski prilog prošli | |
| amenovavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| amenovao, amenovala, amenovalo | |
| amenovali, amenovale, amenovala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| amenovan, amenovana, amenovano | |
| amenovani, amenovane, amenovana | |
Definicija
pren. odobriti/odobravati, pristati/pristajati na što uglavnom bez prigovora [amenovati takvo stanje]; aminovati, potvrditi/potvrđivati
Etimologija
✧ vidi ámen
