vȉtēz
vȉtēz m 〈V -ēže, N mn vìtezovi/-i knjiš.〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | vitez |
| G | viteza |
| D | vitezu |
| A | viteza |
| V | viteže |
| L | vitezu |
| I | vitezom |
| množina | |
| N | vitezovi |
| G | vitezova |
| D | vitezovima |
| A | vitezove |
| V | vitezovi |
| L | vitezovima |
| I | vitezovima |
Definicija
| 1. | pov. a. pripadnik plemićkog staleža b. ratnik, konjanik c. pripadnik viteškog reda, član posebne srednjovjekovne ratničke ili oružane organizacije |
| 2. | nosilac posebno dodijeljena naslova |
| 3. | pren. a. ekspr. onaj koji se ponaša časno, plemenito, od riječi b. knjiš. onaj koji je zadobio nečiju ljubav [biti vitezom nečijeg srca] |
Sintagma
∆ Vitezovi Okruglog stola mit. časno viteško bratstvo koje traži Sveti Gral u britanskim legendama o kralju Arthuru; red vitezova koji su u Camelotu sjedili za okruglim stolom kako nijedan ne bi mogao pomisliti da je povlašten
Onomastika
♦ pr. (nadimačko ili prema službi, usp. njem. Ritter): Vȉtēz (860, Varaždin, Turopolje, Prigorje), Vìtezica (Rijeka, Trogir), Vìtezić (Krk, Rijeka)
Etimologija
✧ prasl. *vitędzь (rus. vítjaz', češ. vítěz) ← germ. *wiking- (stisland. víkingr: ratnik, viking)
