usámiti
usámiti (koga, se) svrš. 〈prez. ùsamīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ùsāmljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| usamiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | usamim |
| 2. | usamiš |
| 3. | usami |
| množina | |
| 1. | usamimo |
| 2. | usamite |
| 3. | usame |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | usamit ću |
| 2. | usamit ćeš |
| 3. | usamit će |
| množina | |
| 1. | usamit ćemo |
| 2. | usamit ćete |
| 3. | usamit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | usamih |
| 2. | usami |
| 3. | usami |
| množina | |
| 1. | usamismo |
| 2. | usamiste |
| 3. | usamiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | usamio sam |
| 2. | usamio si |
| 3. | usamio je |
| množina | |
| 1. | usamili smo |
| 2. | usamili ste |
| 3. | usamili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam usamio |
| 2. | bio si usamio |
| 3. | bio je usamio |
| množina | |
| 1. | bili smo usamili |
| 2. | bili ste usamili |
| 3. | bili su usamili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | usami |
| množina | |
| 1. | usamimo |
| 2. | usamite |
| glagolski prilog prošli | |
| usamivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| usamio, usamila, usamilo | |
| usamili, usamile, usamila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| usamljen, usamljena, usamljeno | |
| usamljeni, usamljene, usamljena | |
Definicija
knjiš. izdvojiti (koga, sebe) iz zajednice, društva, učiniti samim; osamiti (se)
Etimologija
✧ u- + v. sam
