kùburiti
kùburiti (, sa čime) nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. -rēći, gl. im. -rēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| kuburiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | kuburim |
| 2. | kuburiš |
| 3. | kuburi |
| množina | |
| 1. | kuburimo |
| 2. | kuburite |
| 3. | kubure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | kuburit ću |
| 2. | kuburit ćeš |
| 3. | kuburit će |
| množina | |
| 1. | kuburit ćemo |
| 2. | kuburit ćete |
| 3. | kuburit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | kuburah |
| 2. | kuburaše |
| 3. | kuburaše |
| množina | |
| 1. | kuburasmo |
| 2. | kuburaste |
| 3. | kuburahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | kuburio sam |
| 2. | kuburio si |
| 3. | kuburio je |
| množina | |
| 1. | kuburili smo |
| 2. | kuburili ste |
| 3. | kuburili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam kuburio |
| 2. | bio si kuburio |
| 3. | bio je kuburio |
| množina | |
| 1. | bili smo kuburili |
| 2. | bili ste kuburili |
| 3. | bili su kuburili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | kuburi |
| množina | |
| 1. | kuburimo |
| 2. | kuburite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| kubureći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| kuburio, kuburila, kuburilo | |
| kuburili, kuburile, kuburila | |
Definicija
razg. ekspr. teško živjeti, boriti se s nevoljama; deverati, oskudijevati, tavoriti, životariti
Etimologija
✧ vidi kùbura
