kȁzniti
kȁzniti (koga, što) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. kȁžnjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| kazniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | kaznim |
| 2. | kazniš |
| 3. | kazni |
| množina | |
| 1. | kaznimo |
| 2. | kaznite |
| 3. | kazne |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | kaznit ću |
| 2. | kaznit ćeš |
| 3. | kaznit će |
| množina | |
| 1. | kaznit ćemo |
| 2. | kaznit ćete |
| 3. | kaznit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | kaznih |
| 2. | kazni |
| 3. | kazni |
| množina | |
| 1. | kaznismo |
| 2. | kazniste |
| 3. | kazniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | kaznio sam |
| 2. | kaznio si |
| 3. | kaznio je |
| množina | |
| 1. | kaznili smo |
| 2. | kaznili ste |
| 3. | kaznili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam kaznio |
| 2. | bio si kaznio |
| 3. | bio je kaznio |
| množina | |
| 1. | bili smo kaznili |
| 2. | bili ste kaznili |
| 3. | bili su kaznili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | kazni |
| množina | |
| 1. | kaznimo |
| 2. | kaznite |
| glagolski prilog prošli | |
| kaznivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| kaznio, kaznila, kaznilo | |
| kaznili, kaznile, kaznila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| kažnjen, kažnjena, kažnjeno | |
| kažnjeni, kažnjene, kažnjena | |
Definicija
izvršiti ili izreći kaznu za prijestup, povredu pravila, krađu itd. [kazniti zatvorom; kazniti batinama; kazniti dijete; kazniti zločinca]
Etimologija
✧ vidi kȁzna
