pomútiti
pomútiti (koga, što) svrš. 〈prez. pòmūtīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pòmūćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| pomutiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | pomutim |
| 2. | pomutiš |
| 3. | pomuti |
| množina | |
| 1. | pomutimo |
| 2. | pomutite |
| 3. | pomute |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | pomutit ću |
| 2. | pomutit ćeš |
| 3. | pomutit će |
| množina | |
| 1. | pomutit ćemo |
| 2. | pomutit ćete |
| 3. | pomutit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | pomutih |
| 2. | pomuti |
| 3. | pomuti |
| množina | |
| 1. | pomutismo |
| 2. | pomutiste |
| 3. | pomutiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | pomutio sam |
| 2. | pomutio si |
| 3. | pomutio je |
| množina | |
| 1. | pomutili smo |
| 2. | pomutili ste |
| 3. | pomutili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam pomutio |
| 2. | bio si pomutio |
| 3. | bio je pomutio |
| množina | |
| 1. | bili smo pomutili |
| 2. | bili ste pomutili |
| 3. | bili su pomutili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | pomuti |
| množina | |
| 1. | pomutimo |
| 2. | pomutite |
| glagolski prilog prošli | |
| pomutivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| pomutio, pomutila, pomutilo | |
| pomutili, pomutile, pomutila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| pomućen, pomućena, pomućeno | |
| pomućeni, pomućene, pomućena | |
Definicija
| 1. | v. zamutiti |
| 2. | pren. a. učiniti mutnim, manje jasnim, nejasnim, nerazumljivim b. dovesti u stanje kad se slabo rasuđuje [pomutiti pamet] |
| 3. | omesti stanje i razvoj čega, narušiti, pokvariti što [pomutiti planove] |
Etimologija
✧ po- + v. mutiti
