prešútjeti
prešútjeti (što) svrš. 〈prez. prèšūtīm, pril. pr. -ēvši, prid. trp. prèšūćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prešutjeti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prešutim |
| 2. | prešutiš |
| 3. | prešuti |
| množina | |
| 1. | prešutimo |
| 2. | prešutite |
| 3. | prešute |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prešutjet ću |
| 2. | prešutjet ćeš |
| 3. | prešutjet će |
| množina | |
| 1. | prešutjet ćemo |
| 2. | prešutjet ćete |
| 3. | prešutjet će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prešutjeh |
| 2. | prešutje |
| 3. | prešutje |
| množina | |
| 1. | prešutjesmo |
| 2. | prešutjeste |
| 3. | prešutješe |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prešutio sam |
| 2. | prešutio si |
| 3. | prešutio je |
| množina | |
| 1. | prešutjeli smo |
| 2. | prešutjeli ste |
| 3. | prešutjeli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prešutio |
| 2. | bio si prešutio |
| 3. | bio je prešutio |
| množina | |
| 1. | bili smo prešutjeli |
| 2. | bili ste prešutjeli |
| 3. | bili su prešutjeli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prešuti |
| množina | |
| 1. | prešutimo |
| 2. | prešutite |
| glagolski prilog prošli | |
| prešutjevši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prešutio, prešutjela, prešutjelo | |
| prešutjeli, prešutjele, prešutjela | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| prešućen, prešućena, prešućeno | |
| prešućeni, prešućene, prešućena | |
Definicija
| 1. | bez riječi prijeći preko čijih riječi ili postupaka |
| 2. | zatajiti ono što se zna, ne htjeti se izjasniti o postojanju čega |
Etimologija
✧ pre-1 + v. šutjeti
