rúbiti
rúbiti (što) nesvrš. 〈prez. rẉbīm, pril. sad. rúbēći, gl. im. rúbljēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| rubiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | rubim |
| 2. | rubiš |
| 3. | rubi |
| množina | |
| 1. | rubimo |
| 2. | rubite |
| 3. | rube |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | rubit ću |
| 2. | rubit ćeš |
| 3. | rubit će |
| množina | |
| 1. | rubit ćemo |
| 2. | rubit ćete |
| 3. | rubit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | rubljah |
| 2. | rubljaše |
| 3. | rubljaše |
| množina | |
| 1. | rubljasmo |
| 2. | rubljaste |
| 3. | rubljahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | rubio sam |
| 2. | rubio si |
| 3. | rubio je |
| množina | |
| 1. | rubili smo |
| 2. | rubili ste |
| 3. | rubili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam rubio |
| 2. | bio si rubio |
| 3. | bio je rubio |
| množina | |
| 1. | bili smo rubili |
| 2. | bili ste rubili |
| 3. | bili su rubili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | rubi |
| množina | |
| 1. | rubimo |
| 2. | rubite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| rubeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| rubio, rubila, rubilo | |
| rubili, rubile, rubila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| rubljen, rubljena, rubljeno | |
| rubljeni, rubljene, rubljena | |
Definicija
| 1. | odsijecati, odrubljivati [rubiti glavu] |
| 2. | praviti, povlačiti rub; porubljivati [rubiti suknju] |
Etimologija
✧ vidi rẉb
