afinírati
afinírati (što) dv. 〈prez. afìnīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| afinirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | afiniram |
| 2. | afiniraš |
| 3. | afinira |
| množina | |
| 1. | afiniramo |
| 2. | afinirate |
| 3. | afiniraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | afinirat ću |
| 2. | afinirat ćeš |
| 3. | afinirat će |
| množina | |
| 1. | afinirat ćemo |
| 2. | afinirat ćete |
| 3. | afinirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | afinirah |
| 2. | afiniraše |
| 3. | afiniraše |
| množina | |
| 1. | afinirasmo |
| 2. | afiniraste |
| 3. | afinirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | afinirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | afinirao sam |
| 2. | afinirao si |
| 3. | afinirao je |
| množina | |
| 1. | afinirali smo |
| 2. | afinirali ste |
| 3. | afinirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam afinirao |
| 2. | bio si afinirao |
| 3. | bio je afinirao |
| množina | |
| 1. | bili smo afinirali |
| 2. | bili ste afinirali |
| 3. | bili su afinirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | afiniraj |
| množina | |
| 1. | afinirajmo |
| 2. | afinirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| afinirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| afiniravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| afinirao, afinirala, afiniralo | |
| afinirali, afinirale, afinirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| afiniran, afinirana, afinirano | |
| afinirani, afinirane, afinirana | |
Definicija
(u)činiti što čistim; (o)čistiti (ob. od primjesa) [afinirati metal]; oplemeniti, pričistiti
Etimologija
✧ njem. affinieren ← fr. affiner
