sprégnuti
sprégnuti (sprȇći) (koga, što, se) svrš. 〈prez. sprȇgnēm, pril. pr. -ūvši, prid. trp. sprȇgnūt〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| spreći | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | spregnem |
| 2. | spregneš |
| 3. | spregne |
| množina | |
| 1. | spregnemo |
| 2. | spregnete |
| 3. | spregnu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | spreći ću |
| 2. | spreći ćeš |
| 3. | spreći će |
| množina | |
| 1. | spreći ćemo |
| 2. | spreći ćete |
| 3. | spreći će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | spregoh |
| 2. | spreže |
| 3. | spreže |
| množina | |
| 1. | spregosmo |
| 2. | spregoste |
| 3. | spregoše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | spregao sam |
| 2. | spregao si |
| 3. | spregao je |
| množina | |
| 1. | spregli smo |
| 2. | spregli ste |
| 3. | spregli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam spregao |
| 2. | bio si spregao |
| 3. | bio je spregao |
| množina | |
| 1. | bili smo spregli |
| 2. | bili ste spregli |
| 3. | bili su spregli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | spregni |
| množina | |
| 1. | spregnimo |
| 2. | spregnite |
| glagolski prilog prošli | |
| spregavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| spregao, spregla, spreglo | |
| spregli, spregle, spregla | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| spregnut, spregnuta, spregnuto | |
| spregnuti, spregnute, spregnuta | |
Definicija
| 1. | upregnuti, zapregnuti |
| 2. | stegnuti (konopcem i sl.), zategnuti |
| 3. | djelovati zajedno, povezano [prednost akcije iskazuje se posebno kada su poslovi prodaje spregnuti sa uslugama] |
Sintagma
∆ spregnuti nosači građ. nosači izrađeni od dva materijala
Etimologija
✧ s (a)- + v. pregnuti
