zàratiti se
zàratiti se svrš. 〈prez. -īm se, pril. pr. -īvši se, prid. trp. zàraćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| zaratiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | zaratim |
| 2. | zaratiš |
| 3. | zarati |
| množina | |
| 1. | zaratimo |
| 2. | zaratite |
| 3. | zarate |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | zaratit ću |
| 2. | zaratit ćeš |
| 3. | zaratit će |
| množina | |
| 1. | zaratit ćemo |
| 2. | zaratit ćete |
| 3. | zaratit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | zaratih |
| 2. | zarati |
| 3. | zarati |
| množina | |
| 1. | zaratismo |
| 2. | zaratiste |
| 3. | zaratiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | zaratio sam |
| 2. | zaratio si |
| 3. | zaratio je |
| množina | |
| 1. | zaratili smo |
| 2. | zaratili ste |
| 3. | zaratili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam zaratio |
| 2. | bio si zaratio |
| 3. | bio je zaratio |
| množina | |
| 1. | bili smo zaratili |
| 2. | bili ste zaratili |
| 3. | bili su zaratili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | zarati |
| množina | |
| 1. | zaratimo |
| 2. | zaratite |
| glagolski prilog prošli | |
| zarativši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| zaratio, zaratila, zaratilo | |
| zaratili, zaratile, zaratila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| zaraćen, zaraćena, zaraćeno | |
| zaraćeni, zaraćene, zaraćena | |
Definicija
| 1. | početi ratovati, stupiti u rat |
| 2. | pren. zavaditi se, posvaditi se |
Etimologija
✧ za- + v. rat
