imunìtēt
imunìtēt m 〈G imunitéta〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | imunitet |
| G | imuniteta |
| D | imunitetu |
| A | imunitet |
| V | imunitete |
| L | imunitetu |
| I | imunitetom |
| množina | |
| N | imuniteti |
| G | imuniteta |
| D | imunitetima |
| A | imunitete |
| V | imuniteti |
| L | imunitetima |
| I | imunitetima |
Definicija
| 1. | med. sposobnost organizma da se suprotstavi zaraznim bolestima, otpornost prema toksičnom djelovanju antigenih supstanca [steći/izgubiti imunitet]; imunost |
| 2. | pravn. povlašteno izuzimanje od djelovanja nekih zakona ili propisa (za osobe na posebnim položajima u vlasti ili u diplomaciji) [uživati imunitet; diplomatski imunitet nepovredivost osobe diplomatskog predstavništva i prostorija koje mu pripadaju; imunitet Crkve; parlamentarni imunitet] |
| 3. | pov. a. u rimskom pravu potpuno ili djelomično izuzimanje od javnopravnih tereta b. u srednjem vijeku potpuno izuzeće crkvenih imanja od svjetovnih poreza i sudstva te upravne vlasti državnih službenika |
Etimologija
✧ vidi ȉmūn
