instruírati
instruírati (koga, što) dv. 〈prez. instrùīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| instruirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | instruiram |
| 2. | instruiraš |
| 3. | instruira |
| množina | |
| 1. | instruiramo |
| 2. | instruirate |
| 3. | instruiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | instruirat ću |
| 2. | instruirat ćeš |
| 3. | instruirat će |
| množina | |
| 1. | instruirat ćemo |
| 2. | instruirat ćete |
| 3. | instruirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | instruirah |
| 2. | instruiraše |
| 3. | instruiraše |
| množina | |
| 1. | instruirasmo |
| 2. | instruiraste |
| 3. | instruirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | instruirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | instruirao sam |
| 2. | instruirao si |
| 3. | instruirao je |
| množina | |
| 1. | instruirali smo |
| 2. | instruirali ste |
| 3. | instruirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam instruirao |
| 2. | bio si instruirao |
| 3. | bio je instruirao |
| množina | |
| 1. | bili smo instruirali |
| 2. | bili ste instruirali |
| 3. | bili su instruirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | instruiraj |
| množina | |
| 1. | instruirajmo |
| 2. | instruirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| instruirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| instruiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| instruirao, instruirala, instruiralo | |
| instruirali, instruirale, instruirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| instruiran, instruirana, instruirano | |
| instruirani, instruirane, instruirana | |
Definicija
| 1. | uputiti/upućivati, dati/davati korisne upute kome |
| 2. | dati/davati satove, poduke; podučavati |
Etimologija
✧ lat. instruere ≃ instructio: zidanje, uređenje, opskrbljivanje, podučavanje
