ìzvōrnī
ìzvōrnī prid. 〈samostalno, neodr. ìzvōran〉
Izvedeni oblici
| Pozitiv | |
|---|---|
| muški rod | |
| jednina | |
| N | izvorni |
| G | izvornog / izvornoga |
| D | izvornom / izvornome / izvornomu |
| A | izvornog / izvorni |
| V | izvorni |
| L | izvornom / izvornome / izvornomu |
| I | izvornim |
| množina | |
| N | izvorni |
| G | izvornih |
| D | izvornim / izvornima |
| A | izvorne |
| V | izvorni |
| L | izvornim / izvornima |
| I | izvornim / izvornima |
| srednji rod | |
| jednina | |
| N | izvorno |
| G | izvornog / izvornoga |
| D | izvornom / izvornome / izvornomu |
| A | izvorno |
| V | izvorno |
| L | izvornom / izvornome / izvornomu |
| I | izvornim |
| množina | |
| N | izvorna |
| G | izvornih |
| D | izvornim / izvornima |
| A | izvorna |
| V | izvorna |
| L | izvornim / izvornima |
| I | izvornim / izvornima |
| ženski rod | |
| jednina | |
| N | izvorna |
| G | izvorne |
| D | izvornoj |
| A | izvornu |
| V | izvorna |
| L | izvornoj |
| I | izvornom |
| množina | |
| N | izvorne |
| G | izvornih |
| D | izvornim / izvornima |
| A | izvorne |
| V | izvorne |
| L | izvornim / izvornima |
| I | izvornim / izvornima |
Definicija
koji dolazi od izvornika, pripada izvorniku, koji ne prolazi posredstvo [izvorni osjećaj; izvorna tvrdnja; izvorno pisanje riječi]; autentični, originalni, primarni
Sintagma
∆ izvorni govornik lingv. onaj koji govori materinski jezik u odnosu na onoga koji je taj jezik kasnije naučio;
izvorni jezik lingv. prvi jezik u dvojezičnom rječniku čijim se leksičkim jedinicama pridružuju leksičke jedinice drugoga jezika
izvorni jezik lingv. prvi jezik u dvojezičnom rječniku čijim se leksičkim jedinicama pridružuju leksičke jedinice drugoga jezika
Etimologija
✧ vidi ìzvirati
