fìzika
fìzika ž 〈D L -ici〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | fizika |
| G | fizike |
| D | fizici |
| A | fiziku |
| V | fiziko |
| L | fizici |
| I | fizikom |
| množina | |
| N | fizike |
| G | fizika |
| D | fizikama |
| A | fizike |
| V | fizike |
| L | fizikama |
| I | fizikama |
Definicija
| 1. | prirodna znanost, proučava opća svojstva i građu tvari i pojava u prirodi dostupnih mjerenju, otkriva zakonitosti po kojima se te pojave zbivaju (dijeli se na optiku, mehaniku, akustiku itd.) |
| 2. | fizički međusobni utjecaji, osobitosti, procesi i zakoni |
Sintagma
∆ eksperimentalna fizika disciplina koja proučava fizikalne pojave i provjerava fizikalne teorije eksperimentima;
fizika oblaka meteor. dio meteorologije koji se bavi proučavanjem fizičkih i dinamičkih procesa koji upravljaju strukturom i razvojem oblaka i oborina;
klasična fizika disciplina u fizici koja istražuje tvari i tijela, te njihova stanja i promjene pri kojima se ne mijenja molekularni sastav, opr. nuklearna (atomska) fizika;
nuklearna (atomska) fizika disciplina u fizici koja se bavi proučavanjem atomske jezgre (nukleusa) i čestica od kojih je sastavljena (nukleona), opr. klasična fizika;
teorijska fizika disciplina koja se bavi matematičkom obradom pretpostavki ili mjernih rezultata u fizici
fizika oblaka meteor. dio meteorologije koji se bavi proučavanjem fizičkih i dinamičkih procesa koji upravljaju strukturom i razvojem oblaka i oborina;
klasična fizika disciplina u fizici koja istražuje tvari i tijela, te njihova stanja i promjene pri kojima se ne mijenja molekularni sastav, opr. nuklearna (atomska) fizika;
nuklearna (atomska) fizika disciplina u fizici koja se bavi proučavanjem atomske jezgre (nukleusa) i čestica od kojih je sastavljena (nukleona), opr. klasična fizika;
teorijska fizika disciplina koja se bavi matematičkom obradom pretpostavki ili mjernih rezultata u fizici
Etimologija
✧ lat. physica: prirodna znanost (srlat. medicinska znanost) ← grč. physikḗ: znanost o prirodi ≃ phýsis: priroda
