čèšati
čèšati nesvrš. 〈prez. čȅšēm, pril. sad. čȅšūći, gl. im. čèšānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| češati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | češam |
| 2. | češaš |
| 3. | češa |
| množina | |
| 1. | češamo |
| 2. | češate |
| 3. | češaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | češat ću |
| 2. | češat ćeš |
| 3. | češat će |
| množina | |
| 1. | češat ćemo |
| 2. | češat ćete |
| 3. | češat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | češah |
| 2. | češaše |
| 3. | češaše |
| množina | |
| 1. | češasmo |
| 2. | češaste |
| 3. | češahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | češao sam |
| 2. | češao si |
| 3. | češao je |
| množina | |
| 1. | češali smo |
| 2. | češali ste |
| 3. | češali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam češao |
| 2. | bio si češao |
| 3. | bio je češao |
| množina | |
| 1. | bili smo češali |
| 2. | bili ste češali |
| 3. | bili su češali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | češaj |
| množina | |
| 1. | češajmo |
| 2. | češajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| češajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| češao, češala, češalo | |
| češali, češale, češala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| češan, češana, češano | |
| češani, češane, češana | |
Definicija
prelaziti tijelom jačim dodirom vrhova prstiju ili noktima da se ukloni ili olakša svrbež ili neugodan osjećaj
Frazeologija
⃟ češati masline lokal. brati masline tako da se skidaju sa stabla dugim štapom (»kljukom«);
češe me (to) misli koji se ne mogu osloboditi;
koga svrbi, neka se češe tko je što učinio, neka za to odgovara;
tuđa ruka svrab ne češe drugi se neće brinuti za moje brige
češe me (to) misli koji se ne mogu osloboditi;
koga svrbi, neka se češe tko je što učinio, neka za to odgovara;
tuđa ruka svrab ne češe drugi se neće brinuti za moje brige
Etimologija
✧ prasl. *česati (rus. česát', polj. czesać) ← ie. *kes-/*ks- (lit. kasti: kopati, grč. kseȋn: strugati) v. kosa1
