dirigírati
dirigírati (, čime, komu, čemu) nesvrš. 〈prez. dirìgīrām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| dirigirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | dirigiram |
| 2. | dirigiraš |
| 3. | dirigira |
| množina | |
| 1. | dirigiramo |
| 2. | dirigirate |
| 3. | dirigiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | dirigirat ću |
| 2. | dirigirat ćeš |
| 3. | dirigirat će |
| množina | |
| 1. | dirigirat ćemo |
| 2. | dirigirat ćete |
| 3. | dirigirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | dirigirah |
| 2. | dirigiraše |
| 3. | dirigiraše |
| množina | |
| 1. | dirigirasmo |
| 2. | dirigiraste |
| 3. | dirigirahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | dirigirao sam |
| 2. | dirigirao si |
| 3. | dirigirao je |
| množina | |
| 1. | dirigirali smo |
| 2. | dirigirali ste |
| 3. | dirigirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam dirigirao |
| 2. | bio si dirigirao |
| 3. | bio je dirigirao |
| množina | |
| 1. | bili smo dirigirali |
| 2. | bili ste dirigirali |
| 3. | bili su dirigirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | dirigiraj |
| množina | |
| 1. | dirigirajmo |
| 2. | dirigirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dirigirajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| dirigirao, dirigirala, dirigiralo | |
| dirigirali, dirigirale, dirigirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| dirigiran, dirigirana, dirigirano | |
| dirigirani, dirigirane, dirigirana | |
Definicija
| 1. | glazb. upravljati izvođenjem muzičkog djela pokretima ruku, ravnati orkestrom i sl. |
| 2. | pren. upravljati čijim postupcima; vladati, zapovijedati |
| 3. | šah iznuđivati sljedeći potez protivnika, kako bi se ostvarili određeni kombinacijski ili drugi elementi |
Etimologija
✧ lat. dirigere: upravljati ≃ dirigens: koji upravlja; upravljački
