djȅnuti
djȅnuti (što u što, se) svrš. 〈prez. -nēm (se), pril. pr. -ūvši (se), prid. rad. djȅnuo (se)〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| djenuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | djenem |
| 2. | djeneš |
| 3. | djene |
| množina | |
| 1. | djenemo |
| 2. | djenete |
| 3. | djenu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | djenut ću |
| 2. | djenut ćeš |
| 3. | djenut će |
| množina | |
| 1. | djenut ćemo |
| 2. | djenut ćete |
| 3. | djenut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | djenuh |
| 2. | djenu |
| 3. | djenu |
| množina | |
| 1. | djenusmo |
| 2. | djenuste |
| 3. | djenuše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | djenuo sam |
| 2. | djenuo si |
| 3. | djenuo je |
| množina | |
| 1. | djenuli smo |
| 2. | djenuli ste |
| 3. | djenuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam djenuo |
| 2. | bio si djenuo |
| 3. | bio je djenuo |
| množina | |
| 1. | bili smo djenuli |
| 2. | bili ste djenuli |
| 3. | bili su djenuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | djeni |
| množina | |
| 1. | djenimo |
| 2. | djenite |
| glagolski prilog prošli | |
| djenuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| djenuo, djenula, djenulo | |
| djenuli, djenule, djenula | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| djenut, djenuta, djenuto | |
| djenuti, djenute, djenuta | |
Definicija
ekspr.
| 1. | (što u što) staviti, umetnuti |
| 2. | (se) zametnuti se |
Frazeologija
⃟ ne zna kamo bi se djenuo ne zna kamo bi sa sobom
Onomastika
♦ pr. (prema zanimanju): Devèničar (Zabok)
Etimologija
✧ prasl. *děti (rus. det', polj. dziać) ← ie. *dheh1-: činiti (lat. facere, grč. tithênai)
