dòcent
dòcent (docȅnt) m 〈G mn -nātā〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | docent |
| G | docenta |
| D | docentu |
| A | docenta |
| V | docente |
| L | docentu |
| I | docentom |
| množina | |
| N | docenti |
| G | docenata |
| D | docentima |
| A | docente |
| V | docenti |
| L | docentima |
| I | docentima |
| jednina | |
| N | docent |
| G | docenta |
| D | docentu |
| A | docenta |
| V | docente |
| L | docentu |
| I | docentom |
| množina | |
| N | docenti |
| G | docenata |
| D | docentima |
| A | docente |
| V | docenti |
| L | docentima |
| I | docentima |
Definicija
samostalni predavač na fakultetu ili akademiji, po stupnju viši od višeg asistenta, a niži od izvanrednog profesora
Etimologija
✧ njem. Dozent ← lat. docens: koji podučava ← docēre: podučavati
