vȉti
vȉti nesvrš. 〈prez. vȉjēm, imp. vȋj, pril. sad. vȉjūći, gl. im. vȉjēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| viti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | vijem |
| 2. | viješ |
| 3. | vije |
| množina | |
| 1. | vijemo |
| 2. | vijete |
| 3. | viju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | vit ću |
| 2. | vit ćeš |
| 3. | vit će |
| množina | |
| 1. | vit ćemo |
| 2. | vit ćete |
| 3. | vit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | vijah |
| 2. | vijaše |
| 3. | vijaše |
| množina | |
| 1. | vijasmo |
| 2. | vijaste |
| 3. | vijahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | vio sam |
| 2. | vio si |
| 3. | vio je |
| množina | |
| 1. | vili smo |
| 2. | vili ste |
| 3. | vili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam vio |
| 2. | bio si vio |
| 3. | bio je vio |
| množina | |
| 1. | bili smo vili |
| 2. | bili ste vili |
| 3. | bili su vili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | vij |
| množina | |
| 1. | vijmo |
| 2. | vijte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| vijući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| vio, vila, vilo | |
| vili, vile, vila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| vijen / vit, vijena / vita, vijeno / vito | |
| vijeni / viti, vijene / vite, vijena / vita | |
Definicija
| 1. | (što) a. upletanjem ili prepletanjem izrađivati vijenac, gnijezdo i sl. b. nositi tako da leprša, razvijati |
| 2. | (se) a. lepršati, vijoriti se, igrati uokrug ili krivudajući (o kolu) b. obavijati se, omatati se oko koga ili oko čega c. izvijati se (o glasu) d. lepršati, vijoriti se [zastava se vije] |
Onomastika
♦ pr. (nadimačka): Vȉtlić (Makarska), Vȉtlov (180, Zadar)
Etimologija
✧ prasl. *viti (rus. vit', polj. wić), lit. vyti ← ie. *weyh1- (lat. viēre: plesti, skr. vayati: plete)
