tȋp
tȋp m 〈N mn típovi〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | tip |
| G | tipa |
| D | tipu |
| A | tip |
| V | tipe |
| L | tipu |
| I | tipom |
| množina | |
| N | tipovi |
| G | tipova |
| D | tipovima |
| A | tipove |
| V | tipovi |
| L | tipovima |
| I | tipovima |
Definicija
| 1. | osnovni oblik koji je zajednički nekoj grupi predmeta i pojava po kojem se razlikuju od drugih; obrazac, uzorak, model [tip gradnje kuće; kuća primorskog tipa] |
| 2. | a. onaj koji se odlikuje bitnim svojstvima unutar iste vrste; izraziti predstavnik određene vrste ili sloja ljudi b. knjiž. uopćen lik koji sadrži neka bitna obilježja određenoga čovjeka [česti Ujevićevski tip] |
| 3. | biol. podvrsta u svrstavanju organizama, živih bića; subspecies |
| 4. | pren. pejor. a. prepredenjak b. sumnjiv čovjek; tipus |
Sintagma
∆ dinarski tip 1. onaj koji je tipičan za Dinaride 2. onaj koji izgleda poput ljudi s planina (visok, jak, koščat); gorštak;
mediteranski tip onaj koji se ponaša sukladno predodžbi o tipičnom stanovniku Mediterana, otvoren i naglašeno emocionalan;
sportski tip onaj koji držanjem i vanjštinom, posebno tjelesnom građom (mišićavost, vitkost, spretnost i sl.) ima odlike sportaša
mediteranski tip onaj koji se ponaša sukladno predodžbi o tipičnom stanovniku Mediterana, otvoren i naglašeno emocionalan;
sportski tip onaj koji držanjem i vanjštinom, posebno tjelesnom građom (mišićavost, vitkost, spretnost i sl.) ima odlike sportaša
Etimologija
✧ grč. týpos: lik, slika; trag, otisak; typikós: dojmljiv; primjeren
