te
te vezn.
Definicija
| 1. | između sastavnih rečenica ukazuje na a. uzročno-posljedičnu vezu onoga što je u njima izloženo; pa [bacila se na pobožnost, te su je smatrali sveticom] b. jednosmjerna značenja; pa, i [radovala se što je nestalo bojazni te što ju je zaokupilo ugodno čuvstvo bezbrige] |
| 2. | a. (ob. ponovljeno) u pričanju, za nabrajanje (najčešće uz naglašeno gomilanje) [u naslovima sve veća slova, te neki upitnici, te uskličnici] b. za vezivanje istih ili sličnih riječi koje se ponavljaju, kad se ističe intenzitet ili trajnost radnje ili neka druga okolnost; pa [nema te nema] |
| 3. | umjesto posljednjeg veznika i ili umjesto posljednje cjeline u nabrajanju [postrojenje i uređaji te alati; postrojenja i uređaji te alati i strojevi] |
| 4. | razg. knjiš. u vezi s česticom li, za pojačavanje iskaza [nevaljalče, te li nevaljalče] |
| 5. | rij. knjiš. (u vezi te ne) što ne [Daumier žaljaše te ne dospijeva ilustrirati Aristofana] |
| 6. | knjiš. a da [nema čovjeka začaranog teatrom te nije maštao o svečanom trenutku svog prvog nastupa na sceni] |
Frazeologija
⃟ te ovamo te onamo, te ovamte te onamte ekspr. (skraćen opis brojnih i zamršenih radnji koje rješavaju neke teškoće i nevolje), mučeći se, dovijajući se, nakon svih gnjavaža i nevolja;
te nije knjiš. a da nije [nema čovjeka začaranog teatrom te nije maštao o svečanom trenutku svog prvog nastupa na sceni]
te nije knjiš. a da nije [nema čovjeka začaranog teatrom te nije maštao o svečanom trenutku svog prvog nastupa na sceni]
Etimologija
✧ prasl. i stsl. te (slov., polj. dijal. te)
