totalìtēt
totalìtēt m 〈G totalitéta〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | totalitet |
| G | totaliteta |
| D | totalitetu |
| A | totalitet |
| V | totalitete |
| L | totalitetu |
| I | totalitetom |
| množina | |
| N | totaliteti |
| G | totaliteta |
| D | totalitetima |
| A | totalitete |
| V | totaliteti |
| L | totalitetima |
| I | totalitetima |
Definicija
| 1. | stanje ili svojstvo onoga koji je totalan; sveukupnost [totalitet društvenog života; spoznati totalitet društvenih odnosa] |
| 2. | konačni zbroj, ukupna suma (ob. metaforički, u smislu rezultata nekog posla, zbivanja i sl.) |
| 3. | fil. fundamentalni termin Hegelove filozofije i bitna oznaka apsolutne ideje, izražava potpunost univerzuma gdje je svaki član obuhvaćen u sustavnu cjelinu bitka; apsolutnost |
Etimologija
✧ vidi tòtāl (I)
