uzrùjati
uzrùjati (koga, se) svrš. 〈prez. -ām, pril. pr. -āvši, prid. trp. ȕzrujān〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| uzrujati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | uzrujam |
| 2. | uzrujaš |
| 3. | uzruja |
| množina | |
| 1. | uzrujamo |
| 2. | uzrujate |
| 3. | uzrujaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | uzrujat ću |
| 2. | uzrujat ćeš |
| 3. | uzrujat će |
| množina | |
| 1. | uzrujat ćemo |
| 2. | uzrujat ćete |
| 3. | uzrujat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | uzrujah |
| 2. | uzruja |
| 3. | uzruja |
| množina | |
| 1. | uzrujasmo |
| 2. | uzrujaste |
| 3. | uzrujaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | uzrujao sam |
| 2. | uzrujao si |
| 3. | uzrujao je |
| množina | |
| 1. | uzrujali smo |
| 2. | uzrujali ste |
| 3. | uzrujali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam uzrujao |
| 2. | bio si uzrujao |
| 3. | bio je uzrujao |
| množina | |
| 1. | bili smo uzrujali |
| 2. | bili ste uzrujali |
| 3. | bili su uzrujali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | uzrujaj |
| množina | |
| 1. | uzrujajmo |
| 2. | uzrujajte |
| glagolski prilog prošli | |
| uzrujavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| uzrujao, uzrujala, uzrujalo | |
| uzrujali, uzrujale, uzrujala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| uzrujan, uzrujana, uzrujano | |
| uzrujani, uzrujane, uzrujana | |
Definicija
uznemiriti, uzbuditi (se)
Etimologija
✧ uz- + *rujati, v. riti
