zàčuditi
zàčuditi (koga, se) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. zàčuđen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| začuditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | začudim |
| 2. | začudiš |
| 3. | začudi |
| množina | |
| 1. | začudimo |
| 2. | začudite |
| 3. | začude |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | začudit ću |
| 2. | začudit ćeš |
| 3. | začudit će |
| množina | |
| 1. | začudit ćemo |
| 2. | začudit ćete |
| 3. | začudit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | začudih |
| 2. | začudi |
| 3. | začudi |
| množina | |
| 1. | začudismo |
| 2. | začudiste |
| 3. | začudiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | začudio sam |
| 2. | začudio si |
| 3. | začudio je |
| množina | |
| 1. | začudili smo |
| 2. | začudili ste |
| 3. | začudili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam začudio |
| 2. | bio si začudio |
| 3. | bio je začudio |
| množina | |
| 1. | bili smo začudili |
| 2. | bili ste začudili |
| 3. | bili su začudili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | začudi |
| množina | |
| 1. | začudimo |
| 2. | začudite |
| glagolski prilog prošli | |
| začudivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| začudio, začudila, začudilo | |
| začudili, začudile, začudila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| začuđen, začuđena, začuđeno | |
| začuđeni, začuđene, začuđena | |
Definicija
izazvati čuđenje, izazvati iznenađenje, učiniti se čudnim, neobičnim; iznenaditi
