zastènjati
zastènjati () svrš. 〈prez. zàstenjēm, pril. pr. -āvši, prid. rad. zȁstenjao〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
zastenjati | |
prezent | |
jednina | |
1. | zastenjem |
2. | zastenješ |
3. | zastenje |
množina | |
1. | zastenjemo |
2. | zastenjete |
3. | zastenju |
futur | |
jednina | |
1. | zastenjat ću |
2. | zastenjat ćeš |
3. | zastenjat će |
množina | |
1. | zastenjat ćemo |
2. | zastenjat ćete |
3. | zastenjat će |
aorist | |
jednina | |
1. | zastenjah |
2. | zastenja |
3. | zastenja |
množina | |
1. | zastenjasmo |
2. | zastenjaste |
3. | zastenjaše |
perfekt | |
jednina | |
1. | zastenjao sam |
2. | zastenjao si |
3. | zastenjao je |
množina | |
1. | zastenjali smo |
2. | zastenjali ste |
3. | zastenjali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam zastenjao |
2. | bio si zastenjao |
3. | bio je zastenjao |
množina | |
1. | bili smo zastenjali |
2. | bili ste zastenjali |
3. | bili su zastenjali |
imperativ | |
jednina | |
2. | zastenj |
množina | |
1. | zastenjmo |
2. | zastenjte |
glagolski prilog prošli | |
zastenjavši | |
glagolski pridjev aktivni | |
zastenjao, zastenjala, zastenjalo | |
zastenjali, zastenjale, zastenjala |