brúsiti
brúsiti (što) nesvrš. 〈prez. brẉsīm, pril. sad. brúsēći, prid. trp. brẉšen, gl. im. brúšēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| brusiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | brusim |
| 2. | brusiš |
| 3. | brusi |
| množina | |
| 1. | brusimo |
| 2. | brusite |
| 3. | bruse |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | brusit ću |
| 2. | brusit ćeš |
| 3. | brusit će |
| množina | |
| 1. | brusit ćemo |
| 2. | brusit ćete |
| 3. | brusit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | brušah |
| 2. | brušaše |
| 3. | brušaše |
| množina | |
| 1. | brušasmo |
| 2. | brušaste |
| 3. | brušahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | brusio sam |
| 2. | brusio si |
| 3. | brusio je |
| množina | |
| 1. | brusili smo |
| 2. | brusili ste |
| 3. | brusili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam brusio |
| 2. | bio si brusio |
| 3. | bio je brusio |
| množina | |
| 1. | bili smo brusili |
| 2. | bili ste brusili |
| 3. | bili su brusili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | brusi |
| množina | |
| 1. | brusimo |
| 2. | brusite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| bruseći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| brusio, brusila, brusilo | |
| brusili, brusile, brusila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| brušen, brušena, brušeno | |
| brušeni, brušene, brušena | |
Definicija
| 1. | a. oštriti sječivo (noža, kose, skija, klizaljki, škara itd.) b. glačati površinu čega (parketa) |
| 2. | pren. a. oštriti (o mislima, pojmovima) [brusiti jezik zajedljivo pričati, olajavati koga] b. (se) (na koga, što) žarg. pripremati se na što (ob. o onome što se željno iščekuje), oštriti se na što [brusiti sablje (sablju) spremati se za rat, stvarati ratno raspoloženje] |
Etimologija
✧ vidi brẉs (I)
