kȏnzul
kȏnzul m
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | konzul |
| G | konzula |
| D | konzulu |
| A | konzula |
| V | konzulu |
| L | konzulu |
| I | konzulom |
| množina | |
| N | konzuli |
| G | konzula |
| D | konzulima |
| A | konzule |
| V | konzuli |
| L | konzulima |
| I | konzulima |
Definicija
| 1. | pov. a. u antičkom Rimu za vrijeme Republike, jedan od dvaju najviših državnih službenika, biran na godinu dana b. u carskom Rimu i Bizantu počasna funkcija |
| 2. | pov. u Francuskoj (1799—1804), titula triju osoba koje su imale neograničenu izvršnu vlast |
| 3. | dipl. predstavnik jedne države u nekom gradu ili području druge zemlje [generalni konzul; vice konzul], usp. konzulat |
Sintagma
∆ počasni konzul titula i funkcija slična konzulu; daje se (često i stranim državljanima) zbog boljeg prijateljskog ili poslovnog povezivanja
Onomastika
♦ pr. (prema zanimanju): Kȏncul (Dubrovnik, ← tal.), Kȏnsuo (Dubrovnik)
Etimologija
✧ lat. consul
