kríviti
kríviti nesvrš. 〈prez. krȋvīm, pril. sad. -vēći, gl. im. -vljēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| kriviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | krivim |
| 2. | kriviš |
| 3. | krivi |
| množina | |
| 1. | krivimo |
| 2. | krivite |
| 3. | krive |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | krivit ću |
| 2. | krivit ćeš |
| 3. | krivit će |
| množina | |
| 1. | krivit ćemo |
| 2. | krivit ćete |
| 3. | krivit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | krivljah |
| 2. | krivljaše |
| 3. | krivljaše |
| množina | |
| 1. | krivljasmo |
| 2. | krivljaste |
| 3. | krivljahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | krivio sam |
| 2. | krivio si |
| 3. | krivio je |
| množina | |
| 1. | krivili smo |
| 2. | krivili ste |
| 3. | krivili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam krivio |
| 2. | bio si krivio |
| 3. | bio je krivio |
| množina | |
| 1. | bili smo krivili |
| 2. | bili ste krivili |
| 3. | bili su krivili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | krivi |
| množina | |
| 1. | krivimo |
| 2. | krivite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| kriveći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| krivio, krivila, krivilo | |
| krivili, krivile, krivila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| krivljen, krivljena, krivljeno | |
| krivljeni, krivljene, krivljena | |
Definicija
| 1. | (koga) bacati krivicu na koga, smatrati ga krivim za grešku ili nepovoljan splet okolnosti [ja tebe ne krivim (za to)] |
| 2. | (što) izvijati [kriviti cijev] |
Etimologija
✧ vidi krȋv
