pòticati
pòticati (koga, što) nesvrš. 〈prez. -ičēm, pril. sad. -ičūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| poticati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | potičem |
| 2. | potičeš |
| 3. | potiče |
| množina | |
| 1. | potičemo |
| 2. | potičete |
| 3. | potiču |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | poticat ću |
| 2. | poticat ćeš |
| 3. | poticat će |
| množina | |
| 1. | poticat ćemo |
| 2. | poticat ćete |
| 3. | poticat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | poticah |
| 2. | poticaše |
| 3. | poticaše |
| množina | |
| 1. | poticasmo |
| 2. | poticaste |
| 3. | poticahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | poticao sam |
| 2. | poticao si |
| 3. | poticao je |
| množina | |
| 1. | poticali smo |
| 2. | poticali ste |
| 3. | poticali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam poticao |
| 2. | bio si poticao |
| 3. | bio je poticao |
| množina | |
| 1. | bili smo poticali |
| 2. | bili ste poticali |
| 3. | bili su poticali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | potiči |
| množina | |
| 1. | potičimo |
| 2. | potičite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| potičući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| poticao, poticala, poticalo | |
| poticali, poticale, poticala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| potican, poticana, poticano | |
| poticani, poticane, poticana | |
Etimologija
✧ vidi potàknuti
