presúditi
presúditi (što) svrš. 〈prez. prèsūdīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. prèsūđen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
presuditi | |
prezent | |
jednina | |
1. | presudim |
2. | presudiš |
3. | presudi |
množina | |
1. | presudimo |
2. | presudite |
3. | presude |
futur | |
jednina | |
1. | presudit ću |
2. | presudit ćeš |
3. | presudit će |
množina | |
1. | presudit ćemo |
2. | presudit ćete |
3. | presudit će |
aorist | |
jednina | |
1. | presudih |
2. | presudi |
3. | presudi |
množina | |
1. | presudismo |
2. | presudiste |
3. | presudiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | presudio sam |
2. | presudio si |
3. | presudio je |
množina | |
1. | presudili smo |
2. | presudili ste |
3. | presudili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam presudio |
2. | bio si presudio |
3. | bio je presudio |
množina | |
1. | bili smo presudili |
2. | bili ste presudili |
3. | bili su presudili |
imperativ | |
jednina | |
2. | presudi |
množina | |
1. | presudimo |
2. | presudite |
glagolski prilog prošli | |
presudivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
presudio, presudila, presudilo | |
presudili, presudile, presudila | |
glagolski pridjev pasivni | |
presuđen, presuđena, presuđeno | |
presuđeni, presuđene, presuđena |
1. | izreći presudu, odluku u spornim pitanjima, u sudskim raspravama |
2. | izreći odlučno mišljenje odlučujući se između raznih mišljenja |