òbaviti
òbaviti (što) svrš. 〈prez. òbavīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òbavljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| obaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | obavim |
| 2. | obaviš |
| 3. | obavi |
| množina | |
| 1. | obavimo |
| 2. | obavite |
| 3. | obave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | obavit ću |
| 2. | obavit ćeš |
| 3. | obavit će |
| množina | |
| 1. | obavit ćemo |
| 2. | obavit ćete |
| 3. | obavit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | obavih |
| 2. | obavi |
| 3. | obavi |
| množina | |
| 1. | obavismo |
| 2. | obaviste |
| 3. | obaviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | obavio sam |
| 2. | obavio si |
| 3. | obavio je |
| množina | |
| 1. | obavili smo |
| 2. | obavili ste |
| 3. | obavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam obavio |
| 2. | bio si obavio |
| 3. | bio je obavio |
| množina | |
| 1. | bili smo obavili |
| 2. | bili ste obavili |
| 3. | bili su obavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | obavi |
| množina | |
| 1. | obavimo |
| 2. | obavite |
| glagolski prilog prošli | |
| obavivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| obavio, obavila, obavilo | |
| obavili, obavile, obavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| obavljen, obavljena, obavljeno | |
| obavljeni, obavljene, obavljena | |
Definicija
izvršiti posao, učiniti, uraditi, izvesti (o poslu, zadatku i sl.) [obaviti nuždu; obaviti posao]
Etimologija
✧ o (b)- + v. baviti se
