odnòsiti
odnòsiti (koga, što) nesvrš. 〈prez. òdnosīm, pril. sad. òdnosēći, gl. im. òdnošēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| odnositi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | odnosim |
| 2. | odnosiš |
| 3. | odnosi |
| množina | |
| 1. | odnosimo |
| 2. | odnosite |
| 3. | odnose |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | odnosit ću |
| 2. | odnosit ćeš |
| 3. | odnosit će |
| množina | |
| 1. | odnosit ćemo |
| 2. | odnosit ćete |
| 3. | odnosit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | odnošah |
| 2. | odnošaše |
| 3. | odnošaše |
| množina | |
| 1. | odnošasmo |
| 2. | odnošaste |
| 3. | odnošahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | odnosio sam |
| 2. | odnosio si |
| 3. | odnosio je |
| množina | |
| 1. | odnosili smo |
| 2. | odnosili ste |
| 3. | odnosili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam odnosio |
| 2. | bio si odnosio |
| 3. | bio je odnosio |
| množina | |
| 1. | bili smo odnosili |
| 2. | bili ste odnosili |
| 3. | bili su odnosili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | odnosi |
| množina | |
| 1. | odnosimo |
| 2. | odnosite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| odnoseći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| odnosio, odnosila, odnosilo | |
| odnosili, odnosile, odnosila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| odnošen, odnošena, odnošeno | |
| odnošeni, odnošene, odnošena | |
Etimologija
✧ od- (ot-) + v. nositi
