p
p, P
Definicija
| 1. | 〈indekl.〉 lingv. a. (m) fon. bezvučni, dvousneni (bilabijalni), praskavi (okluzivni), zatvorni (konsonantni) glas [ovaj p] b. (sr) dvadeset i drugo slovo hrvatske latinice i petnaesto (ili šesnaesto) u većini drugih latiničnih sustava kojim se piše taj glas [malo p; veliko P] c. (sr) izvan konteksta [ovo pe; 〈mn〉 ova pe] |
| 2. | pov. u glagoljici oznaka za brojčanu vrijednost 90, a u bosanici 80 |
| 3. | fiz. a. znak stare jedinice sile pond b. simbol za proton |
| 4. | mat. simbol dekadskog prefiksa piko- |
| 5. | glazb. a. znak za piano (tiho) b. u orguljskoj i klavirskoj glazbi, znak za pedal c. kod orgulja, oznaka za treći manual (pozitiv) |
| 6. | (p.) rij. krat. za stranicu (engl., fr. page) |
| 7. | (P) kem. simbol za element fosfor |
| 8. | (P) simbol dekadskog prefiksa peta- |
| 9. | (P) znak stare jedinice poaz |
